Życie inteligentne jest wielce nieprawdopodobnym zjawiskiem we Wszechświecie. Tylko na jednej, spośród miliardów planet, zaroiło się od milionów różnorodnych gatunków i tylko jeden z nich jest w stanie pojąć ten fakt. Sprawia to, że wielu z nas uważa, że jesteśmy jedynymi świadomymi istotami. Jest to poważny błąd.
Albert Camus napisał, że „jest tylko jeden problem filozoficzny prawdziwie poważny: […] orzec, czy życie jest, czy nie jest warte trudu, by je przeżyć”.[1] Jak sam zaznaczył, jest to fundamentalne pytanie filozofii, na które należy odpowiedzieć. Antynataliści twierdzą, że narodziny człowieka mają wartość negatywną – uznają, że lepiej jest się nie narodzić i nie istnieć, niż się narodzić i cierpieć, gdyż dobro w żadnym wypadku nie kompensuje wszechobecnego zła.
Większość ludzi jednak, wbrew poglądom antynatalistów, przypisuje pozytywną wartość narodzinom i sukcesywnie powiększa ziemską populację, między innymi w wyniku naszych naturalnych potrzeb.
Pytanie, jakie zadał Camus, jest niezwykle trudne do rozwikłania, ale ustalenie wartości życia, w pewnym stopniu ułatwi sprawę. Zatem, jak cenne jest życie?
W ciągu ostatnich trzystu lat nauki matematyczno-empiryczne odniosły niesłychane sukcesy i powiedziały nam wiele fascynujących i zaskakujących faktów o świecie. Jednakże ich doniosłość nadal bywa negowana, a wynika z niezrozumienia fundamentalnych zasad rządzących nauką. Chcąc zatem mówić o nauce w ogóle, konieczne jest wyjaśnienie podstawowego zagadnienia: czym jest teoria naukowa.